Γαλλικός πόλεμος στην Ινδοκίνα 1945-1954 μέρος 3
Στρατιωτικός εξοπλισμός

Γαλλικός πόλεμος στην Ινδοκίνα 1945-1954 μέρος 3

Γαλλικός πόλεμος στην Ινδοκίνα 1945-1954 μέρος 3

Γαλλικός πόλεμος στην Ινδοκίνα 1945-1954 μέρος 3

Τον Δεκέμβριο του 1953, ο αρχιστράτηγος των δυνάμεων της Γαλλικής Ένωσης στην Ινδοκίνα, Στρατηγός Ναβάρρα, αποφάσισε ότι μια μάχη στο βορειοδυτικό Βιετνάμ δεν μπορούσε να αποφευχθεί. Στη θέση της, επέλεξε την κατεχόμενη από τους Γάλλους κοιλάδα Chin Bien Phu, η οποία μετατράπηκε σε φρούριο που υποτίθεται ότι θα νικούσε τα στρατεύματα του Βορείου Βιετνάμ και θα σηματοδοτούσε την έναρξη της επίθεσης των στρατευμάτων της Γαλλικής Ένωσης στο βόρειο Βιετνάμ. Ωστόσο, ο στρατηγός Giap δεν σκόπευε να εφαρμόσει το σχέδιο της Ναβάρρας.

Ο στρατηγός Navarre στις αρχές Δεκεμβρίου 1953 είχε ακόμα την ευκαιρία να πραγματοποιήσει πλήρη εκκένωση δυνάμεων από το Chin Bien Phu, αλλά τελικά απέρριψε αυτή την ιδέα με απόφαση της 3ης Δεκεμβρίου 1953. Στη συνέχεια, με διαταγή, επιβεβαίωσε ότι η μάχη στα βορειοδυτικά Το Βιετνάμ δεν μπορούσε να αποφευχθεί. Εγκατέλειψε εντελώς την ιδέα να αποσυρθεί από το Chin Bien Phu και να μεταφέρει τις άμυνες ανατολικά στην Πεδιάδα των Βάζων, όπου υπήρχαν τρία σχετικά εύκολα αμυνόμενα αεροδρόμια. Στη διαταγή, η Ναβάρρα δήλωσε ότι το Chin Bien Phu πρέπει να διατηρηθεί πάση θυσία, κάτι που ο Γάλλος πρωθυπουργός Joseph Laniel παραδέχτηκε χρόνια αργότερα ότι ήταν ασυνεπής με τη στρατηγική της αποφυγής ανοιχτών συγκρούσεων με μεγάλες δυνάμεις του Viet Minh Hu εκείνη την εποχή. Χρόνια αργότερα, η Ναβάρρα υποστήριξε ότι η εκκένωση από το Chin Bien Phu δεν ήταν πλέον δυνατή, αλλά ήταν δυσμενής λόγω του «γοήτρου της Γαλλίας» καθώς και λόγω της στρατηγικής διάστασης.

Δεν πίστευε τις αναφορές των γαλλικών πληροφοριών σχετικά με τη συγκέντρωση πολλών εχθρικών μεραρχιών κοντά στη Ναβάρρα. Όπως αναφέρει ο Γάλλος συγγραφέας Ζυλ Ρουά: Ο Ναβάρ εμπιστευόταν μόνο τον εαυτό του, ήταν βαθιά δύσπιστος για όλες τις πληροφορίες που του έφτασαν, αλλά δεν προέρχονταν από τις πηγές του. Ήταν ιδιαίτερα δύσπιστος προς τον Tonkin, καθώς έπειθε όλο και περισσότερο ότι και εκεί ο Konya έχτιζε τη δική του αυτοκρατορία και έπαιζε για τα δικά του συμφέροντα. Επιπλέον, η Ναβάρρα αγνόησε παράγοντες όπως η μεταβλητότητα του καιρού και πίστευε ότι τόσο το χτύπημα (στενή υποστήριξη) όσο και τα μεταφορικά αεροσκάφη θα παρείχαν προστασία ενάντια στους Βιετ Μινχ, οι οποίοι δεν θα είχαν ούτε πυροβολικό ούτε αεράμυνα. Ο Navarre υπέθεσε ότι η επίθεση στο Chin Bien Phu πιθανότατα θα πραγματοποιούνταν από την 316η Μεραρχία Πεζικού (άλλοι αξιωματικοί πίστευαν ότι αυτή ήταν μια υπερβολικά αισιόδοξη υπόθεση και ότι το στρατόπεδο θα μπορούσε να επιτεθεί από μεγαλύτερη δύναμη). Με τέτοια αισιοδοξία από τον στρατηγό Ναβάρα, προηγούμενες επιτυχίες όπως η επιτυχημένη άμυνα του Να Σαν και του Μουόνγκ Κουά θα μπορούσαν να εδραιωθούν. Ίσως δεν είναι χωρίς σημασία τα γεγονότα της 26ης Νοεμβρίου 1953, όταν μια μαζική επίθεση από αεροσκάφη F8F Bearcat χρησιμοποιώντας συμβατικές βόμβες και ναπάλμ αποδυνάμωσε σοβαρά τις δυνατότητες μάχης της 316ης Μεραρχίας Πεζικού.

Η Ναβάρρα πίστευε ότι η συγκέντρωση δυνάμεων στα βορειοδυτικά του Βιετνάμ προσομοίωσε μια επίθεση στο Τσιν Μπιέν Φου και στην πράξη προετοίμαζε μια επίθεση στο Λάος, για την οποία μιλούσε συχνά η Ναβάρα. Εδώ αξίζει να επεκταθεί το θέμα του Λάος, αφού ήταν συμμαχικό κράτος σε σχέση με το Παρίσι. Ήδη στις 23 Νοεμβρίου, ο Πρόξενος του Ανόι, Paul Sturm, σε μήνυμα προς το Στέιτ Ντιπάρτμεντ στην Ουάσιγκτον, παραδέχτηκε ότι η γαλλική διοίκηση φοβόταν ότι οι κινήσεις της 316ης Μεραρχίας Πεζικού δεν προετοιμάζονταν για επίθεση στο Chin Bien Phu ή στο Lai Chau, αλλά για επίθεση στο Λάος. Ο ρόλος αυτού του κράτους αυξήθηκε σημαντικά μετά τις 22 Νοεμβρίου 1953, όταν υπογράφηκε συμφωνία στο Παρίσι, η οποία αναγνώριζε την ανεξαρτησία του Λάος στο πλαίσιο της Γαλλικής Ένωσης (Union Française). Η Γαλλία ανέλαβε να υπερασπιστεί το Λάος και την πρωτεύουσά του Λουάνγκ Πραμπάνγκ, κάτι που όμως ήταν δύσκολο για καθαρά στρατιωτικούς λόγους, γιατί εκεί δεν υπήρχε καν αεροδρόμιο. Έτσι, η Ναβάρρα ήθελε το Chin Bien Phu να είναι το κλειδί για την προστασία όχι μόνο του βόρειου Βιετνάμ αλλά και του κεντρικού Λάος. Ήλπιζε ότι οι δυνάμεις του Λάος θα δημιουργούσαν σύντομα διαδρομές χερσαίας διαμετακόμισης κατά μήκος της γραμμής από το Chin Bien Phu έως το Luang Prabang.

Διαβάστε περισσότερα στα τεύχη του Wojsko i Technika Historia:

– Γαλλικός πόλεμος στην Ινδοκίνα 1945 – 1954 μέρος 1

– Γαλλικός πόλεμος στην Ινδοκίνα 1945 – 1954 μέρος 2

– Γαλλικός πόλεμος στην Ινδοκίνα 1945 – 1954 μέρος 3

Προσθέστε ένα σχόλιο